El pueblo unido jamas sera vencido

“...Μόλις η τάξη και η ηρεμία του νεκροταφείου επιβλήθηκε στην Χιλή, έσπευσαν επί τόπου τα περίφημα Σικάγο μπόυς. Η νεοφιλελεύθερη σχολή των αδελφών Φρίντμαν μπορούσε, επιτέλους, να κάνει τα οικονομικά της πειράματα σε ιδανικές συνθήκες εργαστηρίου. Ή, για να ακριβολογούμε, νεκροτομείου. Τα πειράματα εκείνα, που επαναλήφθηκαν στην Αργεντινή το '76 μόλις επιβλήθηκε η δικτατορία του Βιντέλα, αποδιάρθρωσαν τις οικονομίες των χωρών αυτών και αποδόμησαν τα ασφαλιστικά και κοινωνικά τους συστήματα. Τα πορίσματα αυτών των νεοφιλελεύθερων πειραμάτων αποτελούν σήμερα την επικρατούσα οικονομική άποψη των κυρίαρχων δυνάμεων!!!”
 

Χιλή 1973, Πραξικόπημα

Μ' αυτές τις γραμμές έκλεινα τον Σεπτέμβριο του 2009 την ανάρτηση για την επέτειο του φασιστικού πραξικοπήματος στην Χιλή.

Σήμερα, με αφορμή την οικονομική κρίση, εφαρμόζονται στην χώρα μας οι ίδιες οικονομικές πολιτικές που εφάρμοσαν οι δικτατορίες των Πινοσέτ και Βιντέλα στην Λατινική Αμερική κατά τις δεκαετίες του '70 και του '80.

Τα εργασιακά δικαιώματα ισοπεδώνονται, οι υποδομές και οι φυσικοί πόροι - ακόμα και το νερό - παραχωρούνται στην ιδιωτική πρωτοβουλία, το ίδιο και η υγεία και η ασφάλιση. Η δημόσια περιουσία ξεπουλιέται έναντι πινακίου φακής, ο δημόσιος τομέας διαλύεται, στον ιδιωτικό τομέα επικρατούν συνθήκες δουλείας. Η ανεργία και η φτώχεια εκτινάσσονται σε πρωτοφανή επίπεδα, σε αντίστοιχα πρωτοφανή επίπεδα καταβαραθρώνονται τα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα. Ο κόσμος της εργασίας, η κοινωνία, βυθίζονται σε συνθήκες 19ου αιώνα.

Εδώ βέβαια δεν χρειάστηκε, για την ώρα, στρατιωτική δικτατορία για να τα επιβάλει όλα αυτά. Η αστική “δημοκρατία” έχει αρκετά ισχυρούς ιδεολογικούς - καθεστωτικά ΜΜΕ - και κατασταλτικούς μηχανισμούς που, μαζί με την τεράστια ανεργία και την έλλειψη οργανωμένης αντίστασης, της επιτρέπει να επιβάλει τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές, να αναδιατάξει δραματικά τους συσχετισμούς εις βάρος της εργασίας και υπέρ του κεφαλαίου.

Χιλή 2011, Φοιτητές και εργάτες στους δρόμους, καταστολή

Αλλά, μόνο στην Ελλάδα συμβαίνει αυτό; Όχι! Σ' όλη την Ευρώπη, στην Λ. Αμερική, ακόμη και στις ΗΠΑ, η νεοφιλελεύθερη βαρβαρότητα εκδηλώνεται σε ασύλληπτη έκταση και ένταση.

Αν ο γέρο Φρίντμαν μας παρακολουθεί από την κόλαση θα γελάει χαιρέκακα. Όχι για την καθαρή αποτυχία της οικονομικής του θεωρίας, βάσει της οποίας ποτέ δεν θα φανταζόταν ότι μετά από σαράντα χρόνια απορρύθμισης και νεοφιλελεύθερων πολιτικών θα χρειαζόταν τα κράτη να διασώσουν τις τράπεζες και τις αγορές.

Αλλά για την εκδίκηση των “αγορών”. Οι οποίες, αφού τα κράτη καταχρεώθηκαν για να τις διασώσουν, τώρα τα τιμωρούν για τα υψηλά τους ελλείμματα και χρέη και τα “εξαναγκάζουν” σε ακόμα πιο σκληρές νεοφιλελεύθερες επιλογές.

2011, Educacion Gratuita (Δωρεάν Παιδεία)

Ας γυρίσουμε όμως στην Χιλή.

Η χώρα με το μεγαλύτερο κατά κεφαλήν εισόδημα στην Λ. Αμερική, είναι ταυτόχρονα και μια από τις χώρες με τις μεγαλύτερες ανισότητες.

Οι κεντροαριστερές κυβερνήσεις που ανέλαβαν μετά την πτώση της δικτατορίας του Πινοσέτ συνέχισαν την ίδια οικονομική και κοινωνική πολιτική. Έτσι, για πολλά χρόνια η Χιλή θεωρούνταν μοντέλο "νεοφιλελεύθερης δημοκρατίας". Παρ' όλα αυτά οι λαϊκές αντιδράσεις ήταν ελάχιστες.

Το κλίμα αλλάζει στις αρχές του 2011, στον χώρο της εκπαίδευσης, η οποία είναι βαθιά ιδιωτικοποιημένη.

Πολύμηνες κινητοποιήσεις, καταλήψεις και διαδηλώσεις μαθητών λυκείου, φοιτητών και καθηγητών με σύνθημα “όχι στην παιδεία της αγοράς - ελεύθερη και δωρεάν παιδεία”.

Τον Ιούλιο μπαίνουν στον αγώνα και οι εργαζόμενοι στην βιομηχανία χαλκού. Ενώνονται με τους μαθητές και φοιτητές. Αίτημά τους να εθνικοποιηθεί η βιομηχανία χαλκού - ήταν από τους πρώτους τομείς που ιδιωτικοποίησε η χούντα - και μέρος των χρημάτων να διατεθεί για την χρηματοδότηση της δημόσιας εκπαίδευσης.

Η Γενική Συνομοσπονδία Εργατών - CUT - υποχρεώνεται να κηρύξει γενική απεργία για τις 25 και 26 Αυγούστου. Είναι η πρώτη γενική απεργία μετά από 33 χρόνια.

Η Χιλή συγκλονίζεται, πάνω από 500.000 φοιτητές και εργάτες πλημμυρίζουν μαχητικά επί δυο μέρες τους δρόμους του Σαντιάγκο και των άλλων μεγάλων πόλεων.

Η κυβέρνηση του δισεκατομμυριούχου Sebastian Pinera απάντησε με ωμή αστυνομική βία και καταστολή. Περίπου 1.400 οι συλληφθέντες, εκατοντάδες οι τραυματίες, ένα δεκατετράχρονο αγόρι νεκρό από σφαίρα. Το ποτάμι όμως δεν γυρίζει πίσω.

Το φθινόπωρο μπαίνει και στην Ελλάδα με παρόμοιους όρους. Ίσως και στην Ιταλία, ίσως και σε άλλες χώρες της Ευρώπης.

Τα αιτήματα κοινά με αυτά του λαού της Χιλής. Δουλειά για όλους, αξιοπρέπεια, δημόσια και δωρεάν παιδεία, όχι στις ιδιωτικοποιήσεις και στο ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου.

Κοινά τα αιτήματα, κοινή και η γνώση ότι ο αγώνας είναι δύσκολος. Αλλά και πως “El pueblo unido, jamas sera vencido” *.

* Λαός ενωμένος, ποτέ νικημένος