Pages

19 Σεπ 2011

Είμαστε σε πόλεμο...




Είμαστε σε πόλεμο...

Πάψε μωρέ... Καταθλιπτικές εμμονές, θα πουν κάποιοι. Παλαιοκομμουνιστικές εμμονές, θα χαμογελάσουν ειρωνικά κάποιοι άλλοι.

Είμαστε σε πόλεμο...

Το ξέρουμε, θα απαντήσουν οι της εκτός των τειχών αριστεράς, πάντα ήμασταν. Πάλη των τάξεων, κοινωνικές συγκρούσεις, διαλεκτική, Μάρξ, Ηράκλειτος κλπ, κλπ. Το είπε άλλωστε κι ο Βενιζέλος (ο χοντρός του Μεσοπρόθεσμου, όχι ο παλιός του Ιδιώνυμου) ότι “είμαστε σε πόλεμο”.

Είμαστε σε πόλεμο, επιμένω. Σ' εκείνη τη μορφή του απόλυτου, ολοκληρωτικού πολέμου, όπως τον περιγράφει ο Κλάουζεβιτς. Όπου δεν υπάρχουν γραμμή μετώπου και μετόπισθεν, μάχιμοι και άμαχοι, εμπόλεμοι και ουδέτεροι. Όπου ο νικητής τα παίρνει όλα, και ο ηττημένος χάνει τα πάντα.

Δεν υπονοώ ότι μέχρι χθες οι τάξεις συμβιώνανε αρμονικά και εν ειρήνη. Αναφέρομαι στις συγκυρίες εκείνες της ταξικής πάλης κατά τις οποίες - παραφράζοντας το “ο πόλεμός τους σκοτώνει ό,τι άφησε όρθιο η ειρήνη τους” του Μπρεχτ - η κρίση τους σκοτώνει ότι άφησε όρθιο η ανάπτυξη και η ευημερία τους.

Δεν θέλω να μιλήσω για την θεωρία της ταξικής πάλης, για τις θεωρίες των κρίσεων στον καπιταλισμό, για την Ιστορία που διδάσκει, για καθήκοντα και για ευθύνες. Θέλω να μιλήσω για τις απώλειες, για τα θύματα αυτού του πολέμου, όπως τα βλέπω καθημερινά μπροστά μου.

Θέλω να μιλήσω για την Κατερίνα, που την έδιωξαν από τη δουλειά της γιατί αρνήθηκε να υπογράψει καινούργια σύμβαση εργασίας με τετράωρο. Ήταν η μόνη εργαζόμενη στην οικογένειά της, οι γονείς μακροχρόνια άνεργοι και καταχρεωμένοι.

Θέλω να μιλήσω για τον Ηλία, που όταν του ανέφερα την περίπτωση της Κατερίνας, κι εμένα με έδιωξαν όταν αρνήθηκα να υπογράψω καινούργια σύμβαση για τετραήμερο. Δεν ήταν η μια μέρα η λιγότερη, ήταν που θα έχανα τόσων χρόνων δικαιώματα. Και τώρα από τους έξι στο σπίτι δουλεύει μόνο η γυναίκα μου. Του Ηλία τώρα του ζητάνε περίπου 800 € εισφορά για το σπίτι, άστους να κόψουνε το ρεύμα μου λέει, έτσι κι αλλιώς έχουμε και λογαριασμούς απλήρωτους.

Θέλω να μιλήσω για τον, άγνωστο σε μένα, μάστορα που μπήκε στο μηχανουργείο που βρισκόμουν. Πώς πάει; τον ρώτησαν. Πώς να πάει... δεν έχει δουλειές και απ' αυτές που κάνω δεν μπορώ να μαζέψω τα λεφτά. Τον έχεις ακόμα τον... Τον έχω αλλά θα τον σταματήσω, εδώ δεν βγάζω τα δικά μου τα έξοδα, πώς να πληρώνω τον μισθό και το ΙΚΑ του; Να πάρει τουλάχιστον το επίδομα το παιδί. Μιλήσανε για άλλα, άσχετα και ξαφνικά... θα φύγω. Που, στο χωριό; τον ρώτησαν. Γύρισα να τον κοιτάξω, στα μάτια του ένα σύννεφο, θα φύγω ξαναείπε, η γυναίκα μου δεν έχει δουλειά, δυο παιδιά πώς θα τα μεγαλώσω, θα δω πού μπορώ να πάω, έξω....

Θέλω να μιλήσω για τον Γιάννη. Τον ήξερες τον Γιάννη; με ρώτησαν, αρχές άνοιξης. Δεν τον ήξερα. Κοντά χρόνο απλήρωτος ο Γιάννης από την εταιρεία που δούλευε, αποφάσισε να γίνει μπάτσος. Με το απολυτήριο του στρατού από τους καταδρομείς, Ειδικός Φρουρός. Εκεί τον βρήκε το κακό, στην συμπλοκή στου Ρέντη. Δυο μέρες πριν είχε πάει να αγοράσει μια μικρή ηλεκτροκόλληση, να κάνει κανένα μερεμέτι σαν σιδεράς για να συμπληρώνει στα 700 του μισθού.

Θέλω να μιλήσω... να μιλήσω για τον Γιώργο, που με μεταπτυχιακό και δυο ξένες γλώσσες κάνει αιτήσεις στην μια πόλη και στην άλλη - να, προκηρύχτηκε μια θέση, κάποιος είπε πως θα βοηθήσει, μπα, πάλι δεύτερος, πάλι ακυρώθηκε ελλείψει χρημάτων η θέση - τώρα ψάχνει να δει τι θα κάνει, να φύγει έξω... να βγάλει δίπλωμα Δ' κατηγορίας μήπως βρει τίποτα σαν οδηγός σε φορτηγά...

Για την Φωτεινή που στα σαράντα της θεωρείται πια μεγάλη για να την πάρουν σε δουλειά, για την Βάσω, την Μαρία, την... , τον...

Χιλιάδες ανώνυμες απώλειες αυτού του ανελέητου πολέμου, άπειρες αληθινές ιστορίες, που δεν χωράνε σε πίνακες, τρίτο δεκαδικό ψηφίο στις στατιστικές. Άφθονο υλικό για τον Χατζή, αν ζούσε θα έγραφε τους “ανυπεράσπιστους” της εποχής μας.



Υ.Γ. Άκουσα προχθές τον Τρεμόπουλο των Οικολόγων να λέει, στην ΔΕΘ, πως πρέπει η χώρα “μας” να κάνει αυτό που χρειάζεται, ώστε η “δημιουργική καταστροφή του καπιταλισμού” που διανύουμε να μην μείνει για “μας” σκέτη καταστροφή.
Άκουσα και τον, ανεκδιήγητο, δήμαρχο Αθηναίων να λέει στα παιδάκια την μέρα του αγιασμού ότι “η κρίση δημιουργεί ευκαιρίες” όπου “οι καλοί θα ξεχωρίσουν”. Δεν τους είπε τι θα γίνουν οι υπόλοιποι.

Γλώσσα πρόστυχη, γλώσσα για ύαινες, γλώσσα που ούτε ο ίδιος ο Γκέμπελς δεν θα διανοούνταν να χρησιμοποιήσει, η γλώσσα των “αγορών”.



Η εικόνα: Kaethe Kollwitz, "Ausbruch" (Ξέσπασμα) από την σειρά "Ο πόλεμος των χωρικών", 1903

6 σχόλια:

  1. Στέρεψαν πια τα λόγια ...

    Αυτό το υστερόγραφο τι το'βαλες?
    Μιλούν και τα παρτάλια?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ψάχνω να βρώ κάτι να πω και μου έρχονται όλα ανάποδα μα δεν το βάζω κάτω, το παλεύω και τι λέω στο παιδί μου 24 χρονών παλικάρι που βρήκε μιά δουλειά να κάνει(δεκάωρα και δωδεκάωρα με 850 ευρώ) αφου έψαχνε απεγνωσμένα ;
    "Αγόρι μου κάνε κουράγιο και πάρε δύναμη. Σκέψου ότι είσαι έξω από το (επίσημο) 45% των νέων που είναι άνεργοι...."
    Σκέφτηκα πως ίσως ήταν και ύβρις αυτό που είπα αλλά το είχα ήδη πει..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Πάντα είχαμε πόλεμο!
    __________________________

    Κάποιοι άκουγαν τους αχούς από μακριά και κρύβονταν και άλλοι εξοπλίζονταν.

    Οι υπόλοιποι (ίσως οι περισσότεροι) δεν άκουγαν τίποτα παρά μόνο mainstream μουσική, στριφογυρίζοντας ξέγνοιαστοι σε χορούς και σε βεγγέρες, δίπλα από πισίνες, μέσα σε "κτήματα δεξιώσεων" και χιονοδρομικά κέντρα φτιαγμένα μέσα στην έρημο.

    - Το σπίτι του γείτονα πήρε φωτιά!
    - Γιατί? Τι? Πως?
    - Μια βόμβα το κτύπησε!
    - Το δικό μου έπαθε τίποτα?
    - Όχι, αλλά το κακό πλησιάζει!
    - Καλά άσε με τώρα είμαι μακριά και η σύνδεση έχει αντήχηση. Ο δορυφόρος θα φταίει!

    Γύρισε πίσω. Στο πεζοδρόμιο του σπιτιού, άστεγοι γείτονες. Το σπίτι στη θέση του, τα διπλανά μισογκρεμισμένα. Το δικό του - ευτυχώς - μόνο η καμινάδα του θερμοδυναμικού τζακιού είχε πέσει.
    Μάλλον από τους κραδασμούς των γειτόνων.
    Να μην ξεχάσω να πάρω τηλέφωνο τον Αλβανό τζακά, να τον βρίσω για τη δουλειά που μου έκανε ...

    Άνοιξε την τηλεόραση. Κάποιοι μιλούν σε μια άγνωστη γλώσσα, για πράγματα που δεν του είχαν μάθει στην ΑΣΟΕΕ: Lehman Brothers κατάρρευση! Πάει η επίσημη αγαπημένη, η δυναμική γκόμενα που ήξερε και πλήρωνε το δυναμικό άνδρα. Εξαφανίστηκε, κάηκε όπως ένας σωρός αποκριάτικες σερπαντίνες που ούτε για προσάναμμα στο θερμοδυναμικό τζάκι δεν κάνουν.

    Τον αχό άρχισαν σιγά-σιγά να τον ακούν και οι εκ γενετής κουφοί. Η τηλεόραση έλεγε καταιγιστικές ειδήσεις: Αλέξανδρος, Σταύρος, πυροβολισμοί, επεισόδια, υποσχέσεις, εκλογές, ευρώ, ομόλογα, CDS, spread, ξανά πιστόλια, απαγχονισμοί, Τύνιδα, Ταχρίρ, Μαδρίτη, Σύνταγμα, διαδηλώσεις, αγανακτισμένοι, χημικά (τον Χ.Π. τον ξέρω) … πνίγομαι.

    Έριξε μια ματιά στο Blackberry. Ένας σωρός από αδιάβαστα mail. Κατάφερε να ξεχωρίσει κάποια από ένα φιλαράκι του. Τα πρώτα απλά προειδοποιούσαν. Ένα τελευταίο έγραφε: “Να προσέχεις την Μαρία μου και το παιδί. Φεύγω! Έγιναν όλα μαντάρα!”

    Δέκα μέρες πριν το μεγάλο κακό …

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Εμείς τα επιτρέψαμε. Και τη γλώσσα και την αγορά και όλα. Πίσω απ' όλα αυτά βρίσκεται η μαζική μας εθελοτυφλία και ο φόβος που μας καταβάλλει μην τυχόν και ξεβολευτούμε ή χάσουμε την πιθανότητα ενός τζόκερ, ή ενός λαχείου που θα μας εξασφάλιζε το να γίνουμε εμείς χαλίφηδες στη θέση του χαλίφη.
    Αυτή η εποχή ήρθε κατά τη γνώμη μου για να μας βγάλει από τον ατομισμό. Θα έλεγα ότι μέχρι ευγνώμονες θα μπορούσαμε να είμαστε για την ξεκάθαρη δυνατότητα που μας δίνεται να ανατρέψουμε αυτό το σάπιο σύστημα.
    Αυτός θα έπρεπε να είναι ο μόνος στόχος και δεν θα έπρεπε να επιτρέψουμε σε κανένα μπάλωμα, όσο γοητευτικό κι αν είναι να μας ξαναρίξει στην πρότερή μας κατάσταση. (Όλα αυτά βέβαια, συνοδεύονται χαλαρά από ένα "λέμε τώρα" για να καταλαβαίνουμε ότι μιλάμε για το ιδεώδες, όχι για την πραγματικότητα. :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Μπαλώματα πολλά μας ετοιμάζουν και δεκανίκια και "γύψους" και ποιός ξέρει τί άλλο, μόνο και μόνο για να στηρίξουν αυτό το σάπιο σύστημα που πνέει τα λοίσθια.
    Για να δούμε θα αρπάξουμε την ευκαιρία να τους ξεφύγουμε?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ντίνα, το θέμα δεν είναι να τους ξεφύγουμε εμείς.
    Το θέμα είναι να ΜΗΝ ξεφύγουν αυτοί, να μην μας ξεφύγουν αυτή τη φορά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή