Η Ιερή Συμμαχία ενάντια στην Γάζα

"Όλες οι δυνάμεις της γερασμένης Ευρώπης ενώθηκαν σε ιερή συμμαχία ενάντια σ' αυτό το φάντασμα: ο Πάπας και ο Τσάρος, ο Μέττερνιχ και ο Γκιζό, Γάλλοι ριζοσπάστες και Γερμανοί αστυνομικοί."

Και για να μεταφέρουμε την ποιητική εισαγωγή του Μανιφέστου στο πεζό μας σήμερα: ο γ.γ. του ΟΗΕ και ο πρόεδρος των ΗΠΑ, ο ισλαμιστής πρωθυπουργός της Τουρκίας και ο μνημονιακός σοσια-ληστής ομόλογός του της Ελλάδας, οι Έλληνες λιμενικοί και οι Γερμανοί “κομμουνιστές” του Die Linke, όλοι, μαζί με το φασιστικό κράτος του Ισραήλ, συνασπίστηκαν γύρω από ένα κοινό σκοπό.
Το πώς να εμποδίσουν την αναχώρηση του “στολίσκου της ελευθερίας” για την Γάζα,πώς να εμποδίσουν την αλληλεγγύη των ελεύθερων ανθρώπων απ' όλο τον κόσμο να σπάσει τον παράνομο και φασιστικό αποκλεισμό που έχει επιβάλλει το Ισραήλ και να φτάσει στον λαό της Παλαιστίνης.

Ο καθένας για τους λόγους του, ο καθένας με τον τρόπο του. Με νουθεσίες, απειλές, με την ενοχική σιωπή, με την ανοικτή καταστολή. Και όπου δεν φτάνουν αυτά με το απροκάλυπτο, πειρατικό σαμποτάζ από τους δολοφόνους πράκτορες της Μοσάντ.

Πολλοί ήταν οι λόγοι που ο στολίσκος δεν έπρεπε να αποπλεύσει. Το περσινό αιματοκύλισμα των ειρηνικών ακτιβιστών στο Mavi Marmara, η κτηνώδεις βία απέναντι στους επιζήσαντες και τους τραυματίες, η ίδια η απρόκλητη κατάληψη των πλοίων σε διεθνή ύδατα εξέθεσε ανεπανάληπτα το κράτος του Ισραήλ και ξεσήκωσε παγκόσμια κατακραυγή.

Η συμμετοχή, φέτος, πολλών Αμερικανών ακτιβιστών αλλά και σκαφών υπό αμερικανική σημαία θα δημιουργούσε ακόμα μεγαλύτερο πρόβλημα, κάτι που η κυβέρνηση Ομπάμα δεν θα ήθελε να αντιμετωπίσει.

Ο Ερντογάν, αφού κεφαλαιοποίησε πολιτικά τους περσινούς λεονταρισμούς του, φέτος είχε κάθε λόγο να φανεί μετριοπαθής. Ο πρόσφατος διπλωματικός και οικονομικός έρωτας του Ισραήλ με την Κύπρο (αλλά και την Ελλάδα) και οι γεωπολιτικές ανατροπές που συντελούνται με τις εξεγέρσεις στον αραβικό κόσμο και κυρίως στην Συρία επέβαλαν στην Τουρκική κυβέρνηση να ακολουθήσει realpolitic.

Εκείνη όμως που έκανε την διαφορά ήταν η μνημονιακή Ελληνική κυβέρνηση του G.A.P.

Άρχισε με προσπάθειες να αποθαρρύνει τους Έλληνες αγωνιστές και τα σκάφη με ελληνική σημαία από το να συμμετάσχουν στην αποστολή. Προειδοποίησε, απείλησε.
Από κοντά και τα κυρίαρχα ΜΜΕ που αγνοούν τις θέσεις των οργανωτών ενώ, από την άλλη, αναπαράγουν - σχεδόν κατά λέξη - κείμενο Ισραηλινού υπουργείου το οποίο παραπληροφορεί για τα περσινά γεγονότα και τον χαρακτήρα της αποστολής, συκοφαντεί τους διοργανωτές και στιγματίζει αγωνιστές.

Προχώρησε, προβάλλοντας διάφορα προσκόμματα και εφευρίσκοντας απίθανες αφορμές για να καθυστερήσει τον απόπλου των πλοίων.

Και τέλος, ο θλιβερός υπουργός ΠΡΟ.ΠΟ απαγόρευσε με απόφασή του τον απόπλου κάθε πλοίου με προορισμό την Γάζα. Μια απόφαση που στην ουσία επεκτείνει τον παράνομο και φασιστικό αποκλεισμό, που έχει επιβάλλει το Ισραήλ γύρω από την Παλαιστίνη, μέχρι τον Πειραιά.

Στα πλαίσια της απόφασης αυτής, κομάντος του Λιμενικού συνέλαβαν το Αμερικανικό πλοίο “Audacity oh Hope” και παραπέμπουν τον καπετάνιο του για κακούργημα, κρατώντας τον κάτω από απαράδεκτες συνθήκες κράτησης.

Όχι ότι δεν είχαμε δείγματα γραφής. Από πέρσι η κυβέρνηση είχε αντιμετωπίσει την συμμετοχή των Ελλήνων αγωνιστών σαν ενοχλητικό λάθος, αποφεύγοντας ακόμα και να απαιτήσει τον επαναπατρισμό των δύο ελληνικών πλοίων που παράνομα κρατούνται από το Ισραήλ.

Η συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από την Ισραηλινή πρεσβεία διαλύθηκε βίαια, πριν καν ο κόσμος προφτάσει να μαζευτεί και χωρίς να έχει υπάρξει το παραμικρό επεισόδιο.

Κοινές στρατιωτικές ασκήσεις, ανάπτυξη οικονομικών σχέσεων, ΑΟΖ και ενεργειακοί δρόμοι, κοινό συμφέρον για πίεση στην Τουρκία, έχουν οδηγήσει σε ραγδαία ανάπτυξη των Ελληνοϊσραηλινών διακρατικών σχέσεων τα δύο τελευταία χρόνια. Δεν είναι τυχαίο ότι εσχάτως ο Νετανιάχου, κατά τα ταξίδια του σε Ευρώπη και Αμερική συμπεριφέρεται σαν λομπίστας της Ελληνικής κυβέρνησης.

Έτσι, δεν παραξενεύει κανέναν η στάση της κυβέρνησης Παπανδρέου.

Την ώρα που στο εσωτερικό επιβάλλει πολιτική πρωτοφανούς λιτότητας σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων, που ξεπουλάει στους ιδιώτες την δημόσια περιουσία και αντιμετωπίζει τις λαϊκές διαμαρτυρίες με κτηνωδία στρατού κατοχής, στο εξωτερικό προσπαθεί να βελτιώσει την θέση του ελληνικού αστισμού μέσα στον διεθνή συσχετισμό δυνάμεων συμπαρατασσόμενη με τους πιο σκληρούς ιμπεριαλιστικούς και σιωνιστικούς κύκλους.

Είναι γνωστή, άλλωστε, η προσήλωση του ΠΑΣΟΚ σε ηθικές αξίες και αρχές. Αυτό που μετράει είναι οι αγορές και η συμπόρευση με τους ισχυρούς. Η Παλαιστίνη είναι πολύ μικρή για να μετρήσει στην ζυγαριά.

Και, ας μην το ξεχνάμε, η αλληλεγγύη - όποια μορφή κι αν παίρνει, απέναντι σε λαούς που αγωνίζονται, σε πολιτικούς πρόσφυγες, σε μετανάστες, μεταξύ των εργαζομένων που πλήττονται - είναι πράγμα κακό, για να μην πω επικίνδυνο.

Είναι ο εφιάλτης των κρατούντων. Είναι το όπλο το δικό μας.